Uzależnienie od narkotyków prowadzi do poważnej choroby przewlekłej, która degraduje funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego i szybko przejmuje całkowitą władzę nad chorym. Substancje zawarte w narkotykach trafiają do układu krwionośnego i biorą udział w metabolizmie, toksyny niszczą zdrowie oraz psychikę. Samodzielne odstawienie narkotyków jest praktycznie niemożliwe. Narkomania wymaga profesjonalnego leczenia w ośrodku terapii uzależnień. Jak sobie pomóc, aby rzeczywiście wyjść z nałogu i nie sięgać po szkodliwe substancje odurzające?

Narkomania: gdzie szukać pomocy?

Narkotyki (m.in. kokaina, LSD czy amfetamina) wpływają na działanie neuroprzekaźników w układzie nerwowym człowieka i pobudzają aktywność mózgu. Początkowo wywołują one stan euforii, łagodzą stres i lęki, dodają pewności siebie. Szybko jednak zaczynają przejmować całkowitą kontrolę nad świadomością i zachowaniem osoby uzależnionej. Nałóg prowadzi do problemów z prawem (narkotyki są produktami zakazanymi na rynku), pogorszenia stanu fizycznego i psychicznego. Dla narkomana to kolejna działka staje się najważniejsza, dlatego zaczyna koncentrować się wyłącznie na jej zdobywaniu, zaniedbując obowiązki domowe i zawodowe, porzucając hobby, odsuwając się od grona znajomych. Z tego powodu bardzo ważne jest wsparcie bliskich, którzy zauważą problem i pomogą choremu zmotywować się do poproszenia o pomoc.

Gdzie jej szukać?

Warto udać się do poradni leczenia uzależnień, gdzie doświadczony psycholog dokładnie rozpozna stopień zaawansowania problemu i zaleci dalszą terapię. Narkomania najczęściej leczona jest w ośrodkach zamkniętych, ponieważ odwyk wiąże się z silnymi objawami zespołu abstynencyjnego.Odstawienie narkotyków przez osobę uzależnioną wywołuje szereg nieprzyjemnych objawów fizycznych i psychicznych. Są to m.in.:

• nerwowość i rozdrażnienie
• agresja,
• drżenie kończyn,
• nudności i wymioty,
• bóle głowy,
• skoki ciśnienia krwi.

Z tego powodu pierwszym krokiem leczenia najczęściej jest detoks narkotykowy. Wykonywany jest on na szpitalnych oddziałach dziennych oraz w specjalistycznych ośrodkach zajmujących się terapią uzależnień. Odtrucie organizmu z pozostałości toksyn bardzo często jest jedynym rozwiązaniem po zatruciu narkotykowym, które może zagrażać życiu narkomana.

Narkomania jest leczona w publicznych i niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej. Silne uzależnienie najczęściej wymaga jednak odcięcia się od dotychczasowego środowiska, dlatego najskuteczniejszy będzie odwyk w ośrodku zamkniętym. Podczas turnusu chory ma zapewnioną opiekę medyczną (personel lekarski i pielęgniarski), wsparcie psychologa oraz terapeutów.

Plany terapeutyczne opracowywane są indywidualnie dla konkretnych pacjentów. Obejmują one terapię indywidualną i grupową. Chory poznaje szczegółowy sposób działania substancji zawartych w narkotykach na organizm człowieka. Kolejnym krokiem jest szukanie podłoża nałogu i sytuacji, które osoba uzależniona chciała przezwyciężyć, sięgając po substancje odurzające. Spotkania terapeutyczne mają na celu także wypracowanie nowych zachowań, które pozwolą zastąpić dotychczasowe nawyki. Chorzy uczą się technik relaksacyjnych, biorą udział w warsztatach asertywności (cecha ta jest niezbędna, aby potrafili odmówić, gdy powrócą do swojego środowiska) oraz sposobów przezwyciężania głodu narkotykowego.

Narkomania, a rodzina

Warto podkreślić, że narkomania ma destrukcyjny wpływ nie tylko na samego chorego, ale także całą jego rodzinę. Bliscy podporządkowują bowiem swoje życie nałogowcowi, cały czas starają się mu pomóc, ukrywać jego zachowania lub chronić go przed zgubnymi skutkami nałogu. W efekcie tracą poczucie bezpieczeństwa. Dzieci narkomana nie mają zapewnionego wsparcia i bezpiecznego środowiska dla rozwoju, a partnerzy nie mogą liczyć na normalną relację. W efekcie rodzina narkomana wpada we współuzależnienie, które dla ich psychiki jest równie niebezpieczne jak samo zażywanie narkotyków.

Narkomania jest bardzo podstępną chorobą, ponieważ zawarte w narkotykach substancje zmieniają działanie ośrodkowego układu nerwowego i mózgu. Wszystkie myśli chorego krążą wokół narkotyków, ich zdobywania i zażywania. Bardzo często popadają oni w konflikty z prawem oraz wpadają w poważne problemy finansowe. Dla rodziny narkomana stanowi to prawdziwy dramat, z którego bardzo trudno jest się wydostać.  Życie z nałogowcem może doprowadzić do niskiego poczucia własnej wartości, lęku, obniżonego nastroju i depresji. Mogą pojawić się także zaburzenia psychosomatyczne (np. bóle głowy, brzucha i serca, wrzody żołądka). Bliscy narkomana najczęściej chcą nieść mu pomoc, ale w efekcie zaniedbują własne potrzeby, a samego chorego umacniają w jego uzależnieniu. Z tego powodu odpowiedzialna rodzina powinna starać się przede wszystkim skłaniać narkomana do zwrócenia się o profesjonalną pomoc. Często sami również potrzebują psychoterapii.

Narkoman na odwyku

Narkomania jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną. Odwyk i długotrwała terapia pozwala opanować nałóg oraz znaleźć skuteczne sposoby na radzenie sobie z głodem narkotykowym. Uzależnienie nadal jednak pozostaje, dlatego narkoman cały czas musi pilnować, aby nie sięgnąć po chociażby najmniejszą dawkę, która mogłaby spowodować, że od nowa wpadłby w ciąg, a cała praca nad pokonaniem nałogu byłaby bezowocna. Najlepiej, gdy osoba po terapii zmieni środowisko, nie będzie bywać w miejscach, gdzie kupowała narkotyki czy spotykać się z osobami, z którymi wspólnie je przyjmowała.

Więcej o leczeniu narkomanii przeczytasz na https://dezyderata.com/leczenie-narkomanii/.