​

W mianownictwie anatomicznym wyróżniamy właściwie dwa stawy skokowe - górny i dolny. Pierwszy z nich, staw skokowo-goleniowy, znajduje się między kością skokową a kośćmi goleni (piszczelową i strzałkową). Staw skokowy dolny, czyli skokowo-piętowo-łódkowaty, łączy ze sobą kości stępu. Urazy stawów skokowych to jedne z najczęstszych kontuzji.

Nie trzeba być zawodowym sportowcem żeby uszkodzić sobie tę strukturę. Czasami wystarczy założyć niestabilne obuwie, pośliznąć się na śliskiej podłodze lub po prostu krzywo postawić stopę.

Uraz stawu skokowego nie jedno ma imię. Czy wiesz czym różnią się od siebie poszczególne urazy?

Skręcenie to chwilowe przekroczenie fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Towarzyszy mu zwykle uszkodzenie tkanek miękkich budujących staw: więzadeł, torebki stawowej czy przyczepów ścięgien mięśniowych. Skręceniu stawu skokowego towarzyszy ból i narastający obrzęk. Widoczne mogą być wylewy krwawe, czyli siniaki.

Zwichnięcie to utrata łączności między powierzchniami stawowymi poszczególnych kości, czyli ,,przesunięcie” względem siebie struktur kostnych, które fizjologicznie do siebie przylegają. Zwichnięciu towarzyszy naruszenie torebki stawowej i innych elementów stawu. Objawia się to bólem, obrzękiem, niestabilnością, a czasem widoczną deformacją kończyny.

Podwichnięcie to ,,lżejsza” forma zwichnięcia. Nie następuje całkowita utrata kontaktu między powierzchniami stawowymi, a tylko częściowa zmiana ich położenia względem siebie. Nie mniej jednak, również skutkuje bólem, obrzękiem i ograniczeniem ruchomości.

Stłuczenie to uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki obejmujące naruszenie budowy komórek, włókien międzykomórkowych, naczyń krwionośnych i zakończeń nerwowych. Objawia się tkliwością, bólem, obecnością wylewów krwawych (siniaków) i opuchlizną.

W okolicy stawu skokowego może również dojść do złamania kości. Jest to całkowite przerwanie ciągłości tkanki kostnej np. kostki bocznej, kostki przyśrodkowej, kości piętowej czy kości skokowej.

Doraźna pomoc przy urazie stawu skokowego

Najważniejsze jest unieruchomienie uszkodzonej kończyny. Każda zmiana pozycji może pogłębić uraz. Aby zmniejszyć ból i zapalenie towarzyszące kontuzji należy zastosować niesteroidowe leki przeciwzapalne. Niektóre z nich dostępne są również bez recepty np. zawierające deksketoprofen, ibuprofen. Zbawienny może okazać się zimny okład, zadziała przeciwbólowo i przeciwobrzękowo. Kończynę można owinąć bandażem elastycznym. Taki zabieg nieco polepszy stabilizację stawu. Dobrym pomysłem jest trzymanie kończyny nieco wyżej niż reszty ciała.

Czy należy zgłosić się do lekarza?

Jeżeli uraz jest lekki i jesteś w stanie sam to ocenić, nie musisz zgłaszać się do lekarza. Odpoczynek, oszczędzanie chorej nogi i ewentualne objawowe leczenie bólu pozwolą Ci dojść do siebie. Jeżeli zaś uznasz, że uraz jest poważny, zauważasz zniekształcenie kończyny, duży obrzęk, znaczne ograniczenie ruchomości bądź odczuwasz silny ból, koniecznie zgłoś się do ośrodka zdrowia. W pewnych przypadkach konieczna jest szybka interwencja medyczna np. zabieg operacyjny. Wiele kontuzji kwalifikuje się do leczenia w opatrunku gipsowym.

Materiał zewnętrzny